Θαλάσσιο μέτωπο Πάτρας- αναξιοποίητο ένα από τα καλύτερα γήπεδα του κόσμου

 Σε πρόσφατη συνέντευξη του χρυσού ολυμπιονίκη ιστιοπλοΐας Νίκου Κακλαμανάκη στην εφημερίδα “Πελοπόννησος”, αναδείχθηκε για άλλη μια φορά η απαξίωση του αθλητισμού από πλευράς πολιτείας στην Ελλάδα.

Ο Ολυμπιονίκης μας, αναφερόμενος στην Ιστιοπλοΐα, με πικρία διαπίστωσε ότι ενώ η Ελλάδα είναι περιτριγυρισμένη από θάλασσα με έτοιμους αθλητικούς χώρους από το γεωφυσικό περιβάλλον της χώρας μας, δεν γίνεται απολύτως καμία επένδυση αναλογικά με τα άλλα αθλήματα. Αναφερόμενος στην Πάτρα δήλωσε ότι “Χωρίς υπερβολή, το θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας είναι ένα από τα καλύτερα γήπεδα του κόσμου και είναι κρίμα που δεν έχει αξιοποιηθεί.. το θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας μπορεί να αποτελέσει στίβο για να γίνουν αγώνες ιστιοπλοΐας υψηλού επίπεδου, παρόλα αυτά είναι εντελώς αναξιοποίητο. Διαθέτει όλων των ειδών των ανέμων και με φόντο τη γέφυρα, είναι εκπληκτικός θαλάσσιος στίβος,”

Και πράγματι, αναλογιζόμενοι τα τεράστια πλεονεκτήματα του θαλάσσιου μετώπου της Πάτρας και το μικρό κόστος που απαιτείται για υποδομές που θα την μετέτρεπαν σε θαλάσσιο στίβο παγκόσμιας εμβέλειας, ώστε η Πάτρα να ωφεληθεί και τουριστικά ως κέντρο αθλητικού θαλάσσιου τουρισμού, θα πρέπει να θυμώσουμε ως Δημότες αυτής της πόλης για το μέγεθος της μιζέριας που βιώνουμε.

Σκεφτείτε πόσα αθλήματα ιστιοπλοΐας και υγρού στρίβου θα μπορούσε να φιλοξενήσει το θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας χωρίς μεγάλο κόστος και με όφελος για την οικονομία της πόλης αλλά και για τον ίδιο τον αθλητισμό και τα παιδιά μας που θα μπορούσαν να αθληθούν χωρίς υψηλά δίδακτρα -όπως συμβαίνει σήμερα- σε αθλήματα όπως η ιστιοπλοΐα, η ιστιοσανίδα (windsurf), η αετοσανίδα (kiteboard), η όρθια σανιδοκωπηλασία (Stand Up Paddle) και άλλα!

Αντί αυτού μένουν αβοήθητοι οι αθλητικοί όμιλοι της Πάτρας. Προσπαθούν να επιβιώσουν με εθελοντική βοήθεια όπως ο Αθλητικός Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Ρίου Πάτρας ΙΑΣΩΝ. Και ενώ φέρνουν διεθνείς διακρίσεις, Δήμος και Κράτος αδιαφορούν!

Φυσικά και στα άλλα αθλήματα δεν γίνονται επενδύσεις, αφού όλες οι εγκαταστάσεις των ολυμπιακών αγώνων του 2004 είχαν εγκαταλειφθεί στον αυτόματο πιλότο, και 20 χρόνια μετά ασχολήθηκαν πάλι με κάποιες πρόσφατες παρεμβάσεις τόσο στο στέγαστρο Καλατραβα όσο και στους λοιπούς χώρους.

Επίσης  γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ορισμένες εγκαταστάσεις διατηρήθηκαν λόγω του ότι παραχωρήθηκαν για κάποιο χρόνο σε ιδιωτικές εταιρείες [ΠΑΕ-ΚΑΕ]. Οι εταιρείες αυτές  συντηρούσαν τις εγκαταστάσεις που χρειάζονταν αδιαφορώντας για βοηθητικές και λοιπές εγκαταστάσεις, ενώ συγχρόνως οικειοποιούνταν  τις εγκαταστάσεις αυτές ζητώντας δίδακτρα για εκμάθηση κάποιων αθλημάτων που προωθούσαν οι ίδιες, αποτρέποντας τα παιδιά να ασχοληθούν με κάποιο διαφορετικό άθλημα, εκτρέφοντας  έτσι ένα οπαδικό κοπάδι -χούλιγκαν -που τους χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν.

Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Κακλαμανάκης για την οπαδική βία “ δυστυχώς στην Ελλάδα όλοι μεγαλώνουν τα παιδιά με το ότι ο αθλητισμός είναι ευκαιρία ταπείνωσης, όχι εξύψωσης και ότι  οι αθλητές πρέπει να είναι πρωταγωνιστές”.

Ο φανατισμός που αναπτύσσεται στα παιδιά φυσικά δεν καλλιεργείται μόνο μέσα από τις  ομάδες όπου εκπαιδεύονται, άλλα και από την ίδια την  οικογένεια και το κοινωνικό περιβάλλον.  Αυτό πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να μάθουμε στα  παιδιά να θαυμάζουν τον καλύτερο και όχι να τον μειώνουν, είναι αξιακή προϋπόθεσή για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. 

Το  πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη του αθλητισμού έχει η πολιτεία, η οποία πρέπει να ορίσει κανόνες που να καλλιεργούν το αθλητικό πνεύμα και την ευγενή άμιλλα.

Να περάσει ο αθλητισμός μέσα από τα σχολεία στην- υποχρεωτική εκπαίδευση-όπου θα υπάρχουν εξαιρετικές αθλητικές εγκαταστάσεις για να μπορούν να αθληθούν τα παιδιά, χωρίς να πληρώνουν. Να πάψουν να  είναι εξαρτημένοι από συλλόγους -εταιρείες  και να  έχουν ελευθερία επιλογής. Έτσι θα έχουμε μια πλήρη και  ολοκληρωμένη παιδεία που θα ικανοποιεί και θα αναπτύσσει ολη τη δημιουργική ικανότητα των ελληνόπουλων, δίνοντας τους την ευκαιρία να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε άθλημα έχουν ταλέντο έφεση ή αρέσκεια. Έτσι θα έχουμε μια ταυτόχρονη παιδεία των ελληνόπουλων και στο σώμα και στο πνεύμα  εμπεδώνοντας  τις αρχές και αξίες των προγονών μας όπου “νους υγιής” συνυπάρχει  “εν σώματι υγιή”.

Είναι ανάγκη να απομακρυνθούμε από ξενόφερτες διδαχές, τακτικές και ψευτοϊδεολογίες.

Αλέξανδρος Μυλωνάς