Οι κρατούμενοι όλων των φυλακών εκπέμπουν SOS: «Η πανδημία του κορονοϊού και ο κίνδυνος της υγείας των φυλακισμένων και κρατούμενων» – Θέμα χρόνου να δημιουργηθεί μια ωρολογιακή βόμβα μόλυνσης!

Κατά το άρθρο 557 ΚΠοινΔικ επιτρέπεται η διακοπή εκτέλεσης ποινής για λόγους υγείας είτε ανήκεστο βλάβη, ενώ κατά το άρθρο 556 ΚΠοινΔικ επιτρέπεται η αναστολή της ποινής για τις γυναίκες σε εγκυμοσύνη.

Ο Άρειος Πάγος έχει νομολογήσει ότι το αγαθό της ζωής ενός φυλακισμένου είναι ανώτερο από την ανάγκη της Πολιτείας να τιμωρήσει.

Οι συνθήκες κράτησης στις φυλακές της Χώρας είναι πολύ κατώτερες αυτών που επιβάλλουν οι κυβερνητικές εντολές για την αντιμετώπιση του κορονοϊού προς διαφύλαξη της ατομικής και της δημόσιας υγείας. Το  αποτέλεσμα είναι οι φυλακές να καθίστανται δημόσιοι χώροι διασποράς της συγκεκριμένης νόσου προς βλάβη της υγείας των κρατούμενων- φυλακισμένων, του προσωπικού που εργάζεται σε αυτές και σε συνέχεια του κοινωνικού συνόλου.

Αυτή τη στιγμή ανακοινώνονται και μπαίνουν σε εφαρμογή τάχιστα και με συνοπτικές διαδικασίες από την κυβέρνηση νόμοι και οδηγίες και επιβάλλονται πολύ αυστηρά μέτρα (ποινές φυλάκισης και προστίμων σε όσους παραβαίνουν τις διατάξεις), ώστε να μη συναθροίζονται οι πολίτες σε κανένα δημόσιο αλλά και ιδιωτικό εργασιακό χώρο. Έκλεισαν οι επιχειρήσεις και ακόμα και στις πλέον αναγκαίες, όπως είναι τα  σουπερ μάρκετ, η λειτουργία ορίστηκε  με συγκεκριμένη δομή και με πρόβλεψη πυκνότητας παρουσίας ενός ατόμου ανά δέκα μέτρα στεγασμένου χώρου. Το αυτό προβλέφθηκε ακόμα και για τα φαρμακεία. Οι αρχές έκλεισαν τα σχολεία, έκλεισαν τους συλλόγους, έκλεισαν όλους  τους αθλητικούς χώρους, έκλεισαν τις τράπεζες,  έκλεισαν όλα τα καταστήματα  εστίασης,  έκλεισαν τα θέατρα και τα σινεμά, έκλεισαν τα  δικαστήρια. Επιβλήθηκαν και  άλλα πολλά μέτρα για να μην έρχονται σε επαφή πολίτες και να σταματήσει η εξάπλωση του Κορωναιού ώστε  να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Οι φυλακές σήμερα στην Ελλάδα φιλοξενούν 16.000 περίπου φυλακισμένους, ενώ οι εγκαταστάσεις τους αντέχουν περίπου 6-7.000. Δηλαδή υπάρχουν σήμερα σημεία εστίασης πολιτών που ονομάζονται φυλακές, όπου η παρουσία και η πυκνότητα των ατόμων είναι σε πλήρη αντίθεση με τα κυβερνητικά μέτρα. Οι υπεράριθμοι φυλακισμένοι δεν έχουν καμία επιλογή προστασίας και έρχονται σε επαφή με τη κοινωνία με διαφόρους έμμεσους και άμεσους τρόπους .

Το ποσοστό των φυλακισμένων στην Ελλάδα σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι πολλαπλάσιο. Φέρνουμε ως παράδειγμα τη Δανία και την Σουηδία όπου οι κρατούμενοι στις φυλακές ανέρχονται σε 2- 3000. Αντίθετα στην Ελλάδα το νομικό πλαίσιο φυλακίζει και προφυλακίζει τους πάντες σε μια νομική διαδικασία που μοιράζει ποινές φυλάκισης στους πάντες.

Ας μη μπούμε όμως στο θέμα δικαίου και αδίκου. Ας μιλήσουμε  για την χώρα μας των 10 εκατομμυρίων, όπως ανακοινώνονται μέσα από τους εκλογικούς  καταλόγους,  η οποία σήμερα  διαθέτει  16000 φυλακισμένους σε εγκαταστάσεις που μπορούν να εξυπηρετήσουν μόνο το ένα τρίτο 1/3 αυτών.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα  είναι οι συνθήκες των εγκαταστάσεων  των φυλακών της Ελλάδος,  μιας πολιτισμένης ευρωπαϊκής χώρας, όπου κυριαρχεί η αθλιότητα.

Συγκεκριμένα σήμερα στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας υπάρχουν θάλαμοι και κελιά όπου οι κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτωμα δίχως στρώματα, σε εστίες μόλυνσης  με υπεράριθμες κατσαρίδες, κοριούς, τσιμπούρια, αράχνες. Αναφερόμαστε σε ένα τεράστιο στρατό βρώμικων εντόμων που κυκλοφορούν παντού σε κάθε γωνία, σε κάθε χώρο των εγκαταστάσεων, αναφερόμαστε σε χώρους πανάθλιους όπου τα σκουλήκια στους τοίχους  βρίσκονται παντού, αναφερόμαστε σε μεταλλαγμένα έντομα που δεν μπορούν να αναγνωριστούν.  Είναι μια πραγματικότητα και μια αλήθεια που αφορά δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους (είτε είναι τώρα κρατούμενοι είτε πέρασαν στο παρελθόν από διαδικασία φυλάκισης η προφυλάκισης) αλλά και τους σωφρονιστικούς υπάλληλους οι οποίοι ζουν εδώ καθημερινά υπό τις ίδιες άθλιες εργασιακές συνθήκες .

Οι φυλακές είναι μια εστία μόλυνσης (φυματίωσης, ηπατίτιδας, ψωρίασης) με πολυάριθμα και συνεχή κρούσματα καθώς ο ένας φυλακισμένος κολλάει τον άλλον, αλλά και πολλών άλλων μολύνσεων που δεν τις γνωρίζει ούτε η ιατρική κοινότητα γιατί βλέπουμε συνεχώς μεταλλάξεις ασθενειών  λόγω της συνάθροισης πολλών ατόμων. Οι κρατούμενοι είναι μόνιμα παστωμένοι και στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, μέσα σε αυτά τα  ανθρώπινα κολαστήρια, που το υπουργείο δικαιοσύνης  έχει εντάξει στην ποινική δομή της χώρας.

Σήμερα οι φυλακισμένοι βρίσκονται στις φυλακές όπου υπάρχει μια αμεσότητα επαφής με την κοινωνία γενικά και με όλους τους ανθρώπους,  με σχέσεις άμεση επαφής, όπως με δικηγόρους, με δικαστικούς επιμελητές, με σωφρονιστικούς  υπαλλήλους του υπουργείου δικαιοσύνης, με νέους προφυλακισμένους που συλλαμβάνονται,  με φυλακισμένους  που μεταφέρονται και μετά επιστέφουν μέσω όλων των φυλακών της χώρας,  με τη βέβαιη πιθανότητα μετάδοσης ασθενειών παντού σε όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα αλλά και από τις φυλακές προς το εσωτερικό της κοινωνίας  δημιουργώντας όλες τις προϋποθέσεις για την μετάδοση του Κορωναιού και την αύξηση της πανδημίας.

Σήμερα οι φυλακές αποτελούν  εστία μόλυνσης με ανθρώπους να συναθροίζονται και να είναι συνεχώς άρρωστοι με το φαινόμενο των κρατουμένων στις διαδικασίες μεταγωγής όπου μπαίνουν και  βγαίνουν από τις φυλακές χωρίς κανένα συστηματικό έλεγχο μεταφέροντας οτιδήποτε μέσα και έξω από τα σωφρονιστικά ιδρύματα τώρα που παγκόσμια έχει εκδηλωθεί η πανδημία του κορωναιού. Ήδη έχουν αρρωστήσει κρατούμενοι στις  φυλακές Κορυδαλλού και σε  άλλες  φυλακές  στην Ελλάδα από κορωναιό όπου τηρείται σιγή ιχθύος και είναι θέμα χρόνου να δημιουργηθεί μια ωρολογιακή βόμβα μόλυνσης και διάδοσης της παγκόσμιας πανδημίας.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το ανοσοποιητικό σύστημα όλων των φυλακισμένων είναι σε πάρα πολύ χαμηλά επίπεδα λόγω της συνεχούς διαβίωσης  σε κλειστό χώρο και φυσικά όλοι είναι επιρρεπείς σε οποιαδήποτε νόσο καταναλώνοντας πληθώρα φαρμακευτικών  χαπιών. Ένα σοβαρότατο θέμα των κρατουμένων στις φυλακές είναι η σίτιση με δεδομένο ότι δεν τηρούνται ούτε καν οι στοιχειώδη υγειονομικές συνθήκες  παρασκευής φαγητών, μεταφοράς τους και σερβιρίσματος τους προς τους κρατουμένους καθιστώντας όλη τη διαδικασία αυτή πανάθλια και επικίνδυνη για κάθε άνθρωπο και δη για κρατούμενους με χαμηλές ανοσοποιητικές άμυνες. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αθλιότητας των συνθηκών σίτισης  δίκαιο είναι να σημειωθεί ότι αν έμπαινε η υπηρεσία του υγειονομικού μέσα στα σωφρονιστικά ιδρύματα να ελέγξει και να αποδώσει το δίκαιο  θα έπρεπε να πέσουν χιλιάδες χρόνια φυλακή σε όλους τους ιθύνοντες σε όλο τον κρατικό μηχανισμό της χώρας που εμπλέκεται σε αυτό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η φυλακή δεν προσφέρει κανένα ρούχο,  κανένα εσώρουχο, κανένα σεντόνι και ουσιαστικά δεν δίνει τίποτα σε κανένα κρατούμενο και εδώ παρατηρείται το φαινόμενο ότι όταν έρχεται ένας νέος κρατούμενος  μέχρι να βρει τα προσωπικά του πατήματα, δεν έχει τίποτα πάρα ίσως ένα άθλιο μολυσμένο βρώμικο με χιλιάδες ασθένειες στρώμα, περιμένοντας κάποιος δικός του άνθρωπος να τον προμηθεύσει με τα απαραίτητα πρώτης ανάγκης, υλικά διαβίωσης και είναι συνεχώς επιρρεπής σε οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια αφού η επαφή του μέσα στα ανθρώπινα αυτά κολαστήρια σε όλα τα σημεία συνάθροισης είναι τραγικά για κάθε ανθρωπινή ύπαρξη. Η φυλακή και το δημόσιο δεν δίνει τίποτα σε κανέναν φυλακισμένο ούτε ένα σεντόνι ούτε ένα μαξιλάρι, ούτε πιάτο, ούτε πιρούνι, ούτε κουτάλι, χωρίς να ενδιαφέρει κανένα υπεύθυνο πως μπορεί να φάει ένας άνθρωπος και τελικά η συμβολή των άλλων συγκρατούμενων και ανάλογα με την διάθεση τους να κρίνει την κολασμένη διαβίωση κάθε νέου κρατουμένου σε βασικά απλά ανθρώπινα δικαιώματα,  με την πολιτεία να μην διαθέτει τίποτα για τον φυλακισμένο άνθρωπο πολίτη ανακοινώνοντας τον ότι τώρα «κοιτά να ζήσεις».

Αυτά τα ανθρώπινα κολαστήρια δεν δίνουν τίποτα στους κρατούμενους και αξίζει να τονιστεί ότι αν ο κρατούμενος έχει χρήματα και οι συγγενείς του μπορούν να τον εφοδιάσουν με τα απαραίτητα ρούχα αυτό θα συμβεί σε ένα χρονικό διάστημα που αφορά τους συγγενείς και τη δυνατότητα αυτών και μέχρι τότε ο φυλακισμένος θα διαβιώνει σε συνθήκες άθλιες. Όταν ένας κρατούμενος δεν έχει κανέναν δικό του συγγενή να τον εξυπηρετήσει φτάνει στο απόγειο της αξιοπρεπείας του ανθρώπου και απευθύνεται στην κοινωνική υπηρεσία των φυλακών μήπως και μπορέσει να πάρει κάποια ρούχα από μακαρίτες φυλακισμένους.

Εδώ πρέπει να αντιλήφθητε την ολοκλήρωση του άδικου που συμβαίνει στην διαδικασία της καθαριότητας των εγκαταστάσεων των φυλακών όταν μάθετε ότι τα καθαριστικά προϊόντα, οι σκούπες, οι σφουγγαρίστρες, οι σακούλες και ότι άλλο μπορεί να χρειαστεί τα αγοράζουν οι κρατούμενοι με προσωπική τους πρωτοβουλία. Βεβαία  υπάρχουν τεράστια θέματα στις φυλακές όπου  ο φυλακισμένος ότι και να αγοράσει  σε οποιοδήποτε μέτρο καντίνας  ή ψώνια, παρατηρείται να μην προστατεύεται οικονομικά από τους φορείς που είναι υπεύθυνοι για αυτόν μη μπορώντας  ο ίδιος να μιλήσει και να κάνει τίποτα εισπράττοντας ένα συνεχές άδικο. Οι φυλακισμένοι αγοράζουν σαπούνια,  οι φυλακισμένοι αγοράζουν χλωρίνες να καθαρίσουν το χώρο τους ή την  τουαλέτα, αν υπάρχει τουαλέτα,  με ανύπαρκτο ζεστό νερό και τα κελιά να αποτελούν μια φρίκη σε υγειονομικό επίπεδο, αφού αυτό που συμβαίνει είναι ο ένας κρατούμενος να κοιμάται και να βιώνει πάνω στον άλλον , με συνθήκες μετάδοσης οποιασδήποτε ασθένειας  που κυκλοφορεί.

Στις μεταγωγές των κρατουμένων οι συνθήκες υγιεινής και προστασίας από μεταδοτικούς ιούς είναι ανύπαρκτες, οι εκθέσεις των φυλακισμένων σε νόσους μπορούν να διαρκέσουν πολλές ώρες, σε συνθήκες  άθλιες, ενώ τα μέσα μεταγωγής δεν σταματάνε πουθενά για λογούς ασφάλειας ούτε για τις  βασικές ανάγκες υγιεινής των κρατουμένων που μεταφέρονται. Τα οχήματα των μεταγωγών δεν πληρούν καμία από τις προϋποθέσεις ανθρώπινων συνθηκών μεταφοράς και έχουν ανύπαρκτη ασφάλεια στη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών  και οποιασδήποτε μεταδοτικής ασθένειας, από και προς τους φυλακισμένους, ενώ τα οχήματα μεταγωγών συνδέουν φυλακές, κελιά, πτέρυγες, θαλάμους σε όλη την επικράτεια. Η φυλακή δεν προμηθεύει τίποτα σε κανένα φυλακισμένο που σημαίνει δεν υπάρχει κράτος δεν υπάρχει τίποτα εκεί που να θυμίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι με δικαιώματα,  είναι ένα καθεστώς που δεν σέβεται τον άνθρωπο φυλακισμένο, είναι ένα τεράστιο κολαστήριο ανθρώπινων ψύχων και σήμερα λογά  του παγκόσμιου προβλήματος της πανδημίας του Κορωναιού είναι επιτακτική ανάγκη  να παρθούν μέτρα.

Όσο αφορά τις συνθήκες  ιατρικής περίθαλψης μέσα στα σωφρονιστικά ιδρύματα  πρέπει να γίνει  αντιληπτό  ότι δεν υπάρχει τίποτα, ούτε νοσοκομείο, ούτε γιατροί ούτε νοσοκόμοι, υπάρχει συνήθως ένας εφημερεύων γιατρός ο όποιος έρχεται κάθε 5, 10,  20 μέρες , όταν μπορεί  ο άνθρωπος  μιας και η αμοιβή του είναι πενιχρή και δεν τον επιτρέπει να ανταποκριθεί σθεναρά στις υποχρεώσεις του. Τα φάρμακα που χορηγούν στη φυλακή συνήθως είναι φάρμακα  καταστολής που το μεγαλύτερο ποσοστό των φυλακισμένων καταναλώνει καθημερινά με σκοπό να περάσει με ύπνο την δυναστεία της φυλάκισης αφού έχει πειστεί από το καθεστώς ότι «χωρίς χάπια δεν βγαίνει η φυλακή». Αν κάποιος κρατούμενος χρειάζεται κάποιο φάρμακο γιατί έχει πάθει οτιδήποτε του δίνουν ασπιρίνη και μάλιστα apotel  που σημαίνει ότι είναι γενόσημο. Για οτιδήποτε άλλο, υπάρχει ένα νοσοκομείο έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις θανάτων φυλακισμένων στον ύπνο τους.

Λίγα είναι αυτά ακούγονται για τις συνθήκες διαβίωσης των φυλακισμένων και διάφορων γεγονότων που συμβαίνουν  στις φυλακές, παρατηρώντας μια επιλεκτική δημοσιοποίηση γεγονότων, που μόνο όταν θέλει το καθεστώς και σε επιλεγμένη χρονική στιγμή δημοσιοποιούνται.

Αυτά τα ανθρώπινα  κολαστήρια βλέπουμε να τα επισκέπτονται συνεχώς κλιμάκια της Ενωμένης Ευρώπης ώστε να ελέγξουν τους χώρους των φυλακών εάν εναρμονίζονται με τους νομούς και ενώ το δικαίωμα των 8 τετραγωνικών είναι νομοθετημένο και ξεκάθαρο για κάθε φυλακισμένο διακρίνουμε ότι δεν υπάρχει πουθενά ούτε ο στοιχειώδης εναρμονισμός με τα δικαιώματα των φυλακισμένων.

Βλέπουμε ως κρατούμενοι στα σωφρονιστικά ιδρύματα την κοινωνία έξω στη πατρίδα μας όπως και τους δημόσιους φορείς μας να είναι πρόθυμοι δίκαια θα πούμε να βοηθήσουν  και να προστατέψουν ένα κακόμοιρο  γατάκι , να βοηθήσουν ένα κακόμοιρο σκυλάκι και μάλιστα με αυστηρούς νόμους, διαφημίζοντας   συνεχώς σε κάθε μέσο ενημέρωσης τις νομικές δυνατότητες  προστασίας, δείχνοντας  ένα κοινωνικό πρόσωπο μέσα από τη φιλοζωία.

Σήμερα η κυβέρνηση  ορθά παίρνει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην έρχονται  σε επαφή  πολίτες σε κανένα κατάστημα η χώρο εστίασης και  γενικότερα  συνάθροισης. Αλλά εδώ μέσα στις φυλακές  βλέπουμε να είναι στοιβαγμένοι άνθρωποι και  να μην μπορούν να κάνουν κάτι ώστε να προφυλάξουν τον εαυτό τους και το σύνολο της πολιτείας γενικότερα. Ουσιαστικά είναι σαν να αποφασίζεται η εκτέλεση και η αυτοκτονία  των φυλακισμένων από την ιδία την πολιτεία τους.

Βεβαίως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάνει άδικα  πράγματα στο κοινωνικό σύνολο αλλά αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται σε μια Ελλάδα με 16 χιλιάδες κρατούμενους που αυξάνονται συνεχώς. Μάλιστα με τα  τελευταία στοιχειά, το τελευταίο δίμηνο  έχουν γίνει 11 χιλιάδες συλλήψεις. Δηλαδή βλέπουμε ένα κρατικό μηχανισμό να μαζεύει συνεχώς κρατούμενους μέσα στα σωφρονιστικά ιδρύματα, δηλώνοντας εμφανώς την παρακμή της πολιτείας μας, χωρίς υποδομές, χωρίς εγκαταστάσεις, χωρίς τίποτα, με αποτέλεσμα οι στοιβαγμένες ψυχές να είναι εστία μόλυνσης, ενώ δεν έχουν απολυμάνει τις εγκαταστάσεις των φυλακών ποτέ,  δεν έχουν καθαρίσει ποτέ τους χώρους των φυλακών και η όποια καθαριότητα συμβαίνει μόνο από τους φυλακισμένους.

Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα για την ασφάλεια των φυλακισμένων όσο αφορά την υγεία τους, την υγιεινή και τις προϋποθέσεις καλυτέρευσης των συνθηκών τους. Πρέπει τώρα όλος ο κρατικός μηχανισμός μέσω της κυβέρνησης με express νόμους αποσυμφόρησης των φυλακών  να πάρει όλα τα δραστικά μέτρα και να σταματήσει τώρα αυτή την  ωρολογιακή βόμβα πανδημίας.

Αν είναι δυνατόν  αυτό που συμβαίνει σήμερα σε όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας να το λένε σύστημα, αν είναι δυνατόν να το λένε κράτος, και αν δυνατόν αυτό να το λένε δημοκρατία , που ευαισθητοποιείται συνεχώς για τα γατάκια και τα σκυλάκια και αφήνει τους ανθρώπους με τέτοιες παγκόσμιες συνθήκες πανδημίας να είναι προφυλακισμένοι μέχρι να εκτελεστεί η δίκη τους και να κρατούνται σε αυτές τις άθλιες συνθήκες   ενώ με το τεκμήριο της αθωότητας θα μπορούσαν βρίσκονται με ασφάλεια στο σπίτι τους με επιτήρηση των διωκτικών αρχών. Αυτό που βλέπουμε όμως είναι η ιδία η πολιτεία να προτιμάει την κράτηση και την εξάντληση του 18μηνου της προφυλάκισης,  και με μεγάλο κίνδυνο εάν κάποιος βρει το δίκιο του και θα πρέπει να αποδοθεί ευθύνη για την κράτηση του να προτιμάνε να του αποδώσουν  μια οποιαδήποτε ποινή για να δικαιολογήσουν την κράτηση του. Είναι τεράστιος ο κίνδυνος για κάθε κρατούμενο πάντα να είναι ένας  καταδικασμένος που και  δίκιο να έχει, πάντα να μην υπάρχουν οι προϋποθέσεις να  βρει το δίκιο του ποτέ, παρατείνοντας τον χρόνο εγκλεισμού του σε αυτόν τον χώρο της φυλακής που αποτελεί εστία μόλυνσης και μετάδοσης διάφορων ασθενειών, μη μπορώντας να αντισταθεί σε επιδημίες και πανδημίες, παραμένοντας απροστάτευτος για τον εαυτό του αλλά και γενικότερα γινόμενος κίνδυνος μετάδοσης νόσων στο κοινωνικό σύνολο, που μέρος του είναι οι φυλακές και οι φυλακισμένοι.

Άρα εδώ υπάρχει μια πραγματική διαδικασία καταπάτησης κάθε ανθρωπινού δικαιώματος και κάθε δικαίωμα φυλακισμένου.

Η φυλακές είναι ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας μας και δεν είναι κάτι ξεχωριστό από αυτήν. Οι φυλακισμένοι είναι οι άνθρωποι που ήταν έξω από τη φυλακή  και θα ξαναπάνε έξω. Αλλά και κάθε εν δυνάμει άνθρωπος είναι για να μπει μέσα στη φυλακή, εκτός εάν είναι  νεκρός η είναι άρρωστος ή είναι  ανάπηρος ή είναι σε κώμα. Εκτός από όλα αυτά κάθε πολίτης είναι  εν δυνάμει υποψήφιος να έρθει στη φυλακή με μια διαδικασία που τον οδηγεί εκεί, επειδή όλες οι φυλακές και οι φυλακισμένοι είναι το προϊόν που κατασκεύασαν οι νόμοι. Οι φυλακές και οι φυλακισμένοι είναι το προϊόν και το αποτέλεσμα αυτών των νόμων. Δεν υπάρχει πολιτεία να σωφρονίσει τον κρατούμενο αλλά τον κλειδώνει και τον παστώνει σαν σαρδέλα σε ένα κολαστήριο, κατευθύνοντας τον να περιμένει  ποτέ θα βγει για να ξανακάνει τα ιδία που τον οδήγησαν και πριν στη φυλακή.

Όταν αποφυλακίζεται κάποιος πολίτης και αφού έχει κρατηθεί για χρόνια μέσα στη φυλακή , και αφού έχει διαλυθεί τελείως οικονομικά και οικογενειακά και στερείται από κάθε δυνατότητα προσαρμογής στην κοινωνία. του δίνουν τριακόσια ευρώ τον μήνα για τους τρεις πρώτους μήνες χωρίς να σκέφτεται κανένας υπεύθυνος της πολιτείας πως αυτός ο άνθρωπος θα μπορέσει να βρει μια εργασία, πως θα μπορέσει να βρει ένα σπίτι, πως θα  μπορέσει να πληρώσει το ρεύμα του, πως θα ντυθεί, πως θα φάει και  πως θα μπορέσει  να ζήσει τώρα που υποτίθεται ξεπλήρωσε με την ποινή του στην πολιτεία για αυτό που είχε πράξει. Αυτό όμως που το καθεστώς προτιμάει να κάνει είναι να εκτελεί, να δημοσιεύει και να ανακοινώνει πινάκες με  στατιστικές αναλύσεις της πορείας των αποφυλακισμένων, με γελοίες μετρήσεις ποσοστών, με πιθανότητες και αποτελέσματα  επανένταξης στους χώρους των φυλακών, όταν η ιδία η πολιτεία με την συμπεριφορά της και τον ανύπαρκτο σεβασμό προς τον πολίτη, τον οδηγεί ξανά σε χειρότερες αποφάσεις και επιλογές, οδηγώντας τον σε μια συνεχή  διαδρομή παραβατικότητας και επαναφοράς του στους χώρους των φυλακών. Είστε οικτρά γελασμένοι αν νομίζετε ότι αυτό είναι πολιτεία αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από την αποτύπωση της εικόνας του μεσαίωνα που συνεχίζουμε να ζούμε στις μέρες μας.

Σήμερα η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει ένα πολύ σοβαρό και υπεύθυνο ρολό υπέρ του κοινωνικού συνόλου της πολιτείας και να αποσυμφορήσει τις φυλακές.

Οι άνθρωποι που είναι σήμερα φυλακισμένοι μη ξέροντας ποτέ θα εκδικαστεί η υπόθεση τους και βάσει του τεκμήριου αθωότητας τους θα πρέπει να πάνε σε κατ οίκον περιορισμό  αποσυμφορίζοντας τις φυλακές.

Ένα άλλο κομμάτι αποσυμφόρησης των φυλακών που η κυβέρνηση το έχει προτείνει , είναι η αποφυλάκιση κρατουμένων που έχουν εκτίσει τα 2/5 της ποινής τους μεικτά με εργασία.  Στην Ελλάδα παρατηρούμε ότι με το παραμικρό τα δικαστήρια αποδίδουν παραλογές  ποινές και δεν σέβονται καμία ζωή, καμία διαδικασία. Απλά λειτουργούν ως να γεμίζουν τις φυλακές, να γεμίζουν το μεγάλο μαγαζί της βιομηχανίας του υπουργείου δικαιοσύνης, που εισπράττει  για κάθε φυλακισμένο χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους ταΐζει σκουπίδια, έχοντας τους  στοιβαγμένους σε ένα σιδερένιο κρεβάτι που έχει βγάλει χιλιάδες ισόβιες ποινές,  σε ένα ανύπαρκτο στρώμα και σε ένα ανύπαρκτο σεντόνι.

Όμως αυτή τη φορά και ενώ εξελίσσεται η πανδημία του Κορωναιού οι φυλακές της χώρας είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Οι φυλακές έχουν γεμίζει από ανθρώπινες ψυχές

Δεν υπάρχει σωφρονιστικό σύστημα, οι φυλακές είναι ένα κολαστήριο το όποιο επιβάλλεται σε ανθρώπινες ψυχές, αφήνοντας τα κατάλοιπα του  πάνω στους ανθρώπους. Όταν ένας φυλακισμένος εκτίει την ποινή του βγαίνει έξω χειρότερος, εχθρικός με το σύστημα αφού και αυτό είναι εχθρικό απέναντι του και στα μάτια του φαντάζει ως ένας γελοίος τιμωρός.

Σήμερα το σωφρονιστικό σύστημα δεν έχει κανένα κοινωνικό πρόσωπο, κανένα ευαίσθητο πρόσωπο, συνεχίζει να διατηρεί  ένα κολαστήριο ανθρώπων, δεσμεύοντας ακόμα και τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους που δουλεύουν σε αυτό, οι οποίοι παίζουν τον ρολό των «πληρωμένων  φυλακισμένων» αφού βιώνουν καθημερινά όλες αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες των φυλακών.

Είδαμε την κυβέρνηση να παίρνει γρήγορα μέτρα και να βγάζει άμεσα νόμους  για τον κορωναιό  και την αντιμετώπιση του, με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι και τώρα η κυβέρνηση έχει υποχρέωση και καθήκον να προβεί σε express  διαδικασία για να ψηφιστεί ο νομός ώστε να αποσυμφορηθούν οι φυλακές. Πρέπει τα 2/3 των φυλακισμένων να οδηγηθούν  στο σπίτι τους για να ασφαλιστεί και να προστατευθεί η κοινωνία μας  αλλά και να επιτελεσθεί η  δικαιοσύνη στην χώρα μας.

Οι φυλακές είναι μια εστία μόλυνσης. Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη  να αποσυμφορηθούν διότι μια πολύ πιθανή εξάπλωση της πανδημίας του Κορωναιού  μέσα στις φυλακές θα πυροδοτήσει μια πολύ ισχυρή βόμβα στη χώρα μας, αναδεικνύοντας όλο το απάνθρωπο  πρόσωπο όχι μόνο αυτής της κυβέρνησης αλλά και κάθε κυβέρνησης που πέρασε από τον τόπο και φτάσαμε ως εδώ, να βιώνουμε τριτοκοσμικές  συνθήκες κράτησης φυλακισμένων  σε φυλακές κολαστήρια. Εκτός αν αυτό θέλει η κυβέρνηση και δείξει το πραγματικό πρόσωπο του μεσαίωνα της -που ήδη μέρος του το ζούμε. Τότε είναι καλυτέρα να στείλει τον στρατό να μας εκτελέσει όλους τους κρατούμενους παρά να περιμένουμε να πεθάνουμε από την πανδημία του Κορωναιού.

Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι έξω που αγωνιούν για τους φυλακισμένους, δικαίως η άδικα, είτε ως γονείς  είτε ως συγγενείς είτε ως φίλοι είτε ως συνεργάτες είτε ως παιδιά τους. Σήμερα η πολιτεία αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη πρόκληση για  τη διαφύλαξη και ασφάλεια τους  απέναντι στην  πανδημία του Κορωναιού που θα πυροδοτήσει μια σειρά άλλων σοβαρών πραγμάτων και εξελίξεων με δυσάρεστα αποτελέσματα σε βάρος της πολιτείας.

Η έλλειψη προσωπικού  -δυναμικού των σωφρονιστικών υπάλληλων είναι τραγική. Υπάρχει ελλιπής ανταπόκριση σε βασικές υποχρεώσεις, όπως  οι υπηρεσίες γραμματειακής φύσης, οι υπηρεσίες επισκευαστικής υποστήριξης, συντηρήσεων αλλά και η κάλυψη στις βάρδιες των υπηρεσιών της φυλακής.  Σοβαρά δείγματα τέτοιων γεγονότων είναι  αυτό που βλέπουμε  επανειλημμένα να ακυρώνονται επισκεπτήρια, στερώντας το δικαίωμα των φυλακισμένων να έρθουν σε επαφή με δικούς τους ανθρώπους. Ενώ οι σωφρονιστικοί  υπάλληλοι δεν μιλάνε για δικούς τους λόγους, βλέπουμε την εκ μέρους του Υπουργείου Δικαιοσύνης απολυτή απαξίωση του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του.

Για όλους αυτούς του σοβαρούς ανθρωπιστικούς λόγους αλλά και για να συμβαδίσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης με τη δράση της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αιτούμαστε:

●       να ψηφιστεί εντός τριών ημερών ο νόμος με τα 2/5 της ποινής μεικτά.

●       Να αποφυλακιστούν με όρους όσοι έχουν υπόλοιπο μικρής ποινής

●       Να αποφυλακιστούν με βραχιολάκι όλοι οι προφυλακισμένοι οι οποίοι δεν κρατούνται για δολοφονίες , βιασμούς κτλ

Κορυδαλλός, 16/3/2020

Μετά τιμής

Y.Γ: Την παραπάνω επιστολή σύμφωνα με πληροφορίες θα την υπογράψουν οι κρατούμενοι όλων των φυλακών στην Ελλάδα.
ΠΗΓΗ